Toen NBC de cult-sciencefictionserie “Star Trek” annuleerde in 1969 leek het erop dat de USS Enterprise voorgoed naar het droogdok zou worden gestuurd. Vervolgens werd de show, tot verbazing van velen in Hollywood, een bonafide hit in de syndicatie, waarna maker Gene Roddenberry Paramount Pictures kon overtuigen om een film met een groot budget te maken. Robert Wise, tweevoudig Oscarwinnaar voor Beste Regisseur (voor de musicals “West Side Story” en “The Sound of Music”), werd aangesteld als regisseur, terwijl Douglas Trumbull, de pionier op het gebied van speciale effecten maakte de ontzagwekkende beelden van ‘2001: A Space Odyssey’, werd ingehuurd om de visuele verblinding te leveren. Het volstaat te zeggen dat de verwachtingen voor “Star Trek: The Motion Picture” enkele lichtjaren buiten deze wereld waren.
Hoewel Wise geen onbekende was in het sci-fi-genre, nadat hij de klassieker ‘The Day the Earth Stood Still’ en de zeer goede bewerking van Michael Crichton’s ‘The Andromeda Strain’ had geregisseerd, was dit de eerste keer dat hij een ruimtegebonden epos maakte. De ervaren regisseur was duidelijk opgewassen tegen deze taak, maar verschillende omstandigheden die grotendeels buiten zijn controle lagen, maakten de productie tot een beetje een beproeving (waaronder een dreigende staking en meerdere blessures op de set). En aangezien hij een voltooide film op tijd moest afleveren om de releasedatum van december 1979 te halen, zorgden deze obstakels ervoor dat hij er een beetje de nadruk op legde.
Het maken van Star Trek: The Motion Picture was geen sinecure
In het tijdperk van digitaal filmen kunnen regisseurs tot de laatste seconde aanpassingen doorvoeren in de montage en visuele effecten. In 1979 was dit niet het geval. In een interview met Sterrenlog Voorafgaand aan de release van “Star Trek: The Motion Picture” was Wise vrij openhartig over de uitdagingen die voor hem lagen:
“Ten eerste, beginnen zonder dat het script klopte – daarvoor waren zoveel herschrijvingen nodig! En toen was er het uiteenvallen van de oorspronkelijke groep met speciale effecten en het opnieuw beginnen met een andere groep. Dat alles met een vastgelegde releasedatum van 7 december … nou, nu denk ik dat het is veranderd naar 8 december. We zijn zo hecht, zelfs nu nog, dat als een staking door de podiumhanden – die is bedreigd – meer dan een paar dagen duurt, we het niet zullen redden.”
Wise haalde de deadline van 7 december, maar er waren onderweg een verrassend aantal blessures op de set. Volgens de directeur:
“We hadden een aantal blessures. Op de climax was een gigantisch decor gemaakt van lampen, panelen en plastic vormen. Een groot aantal van onze mensen viel erdoorheen. Ten slotte hing iemand een bord op om de score bij te houden: welke afdelingen vielen het meest: elektriciens, acteurs, artiesten? Eén elektricien, Tiny, viel en kreeg een zeer ernstige schok. Een greep lanceerde zichzelf om Tiny los te slaan van de kabel die hij vasthield.”
Arme Tiny! Uiteindelijk vond Wise dat het eindproduct een ‘ruwe versie’ was van de film die hij zich had voorgesteld, maar veel Trekkies hebben dat wel gedaan. omarmde “Star Trek: The Motion Picture” als een onbegrepen klassieker. Gelukkig was het succesvol genoeg om ons ‘Star Trek II: The Wrath of Khan’ op te leveren, wat tot nu toe de beste film in de geschiedenis van de franchise blijft.
