Alfredo Flores is altijd in beweging, maar je zou het niet weten aan de precieze foto’s die hij maakt van Sabrina Carpenter die op het podium verschijnt, terwijl haar brutaliteit en sprankelende go-go-laarzen door zijn beelden heen schitteren.
Het portfolio van de 36-jarige Flores, de tourfotograaf van Carpenter, is voor de meesten al bekend. Die foto’s van Carpenter die poseerde met de stad van de tourstop op een mok geëtiketteerd en verzegeld met een kus – dat is het werk van Flores.
Hij heeft de opkomst van Carpenter vastgelegd van haar ‘Emails I Can’t Send’-tijdperk tot de oogverblindend succesvolle Short n’ Sweet-tour, waarvan het werk Flores de iHeart Radio Award voor favoriete tourfotograaf opleverde en hem volgende week weer op pad zet voor een extra Noord-Amerikaanse etappe, waaronder haar zesdaagse optreden in de Crypto.com Arena volgende week.
Maar Timmermans handdoek laat zien dat veranderingen en knipogen er niet precies hetzelfde uitzien.
“Creatief doe ik gewoon mijn best om verschillende manieren te bedenken om dezelfde show op te nemen”, zei Flores, vers van de adrenaline van VMA en de release-buzz van Carpenter’s nieuwste album, “De beste vriend van de mens.”
Hij verandert voortdurend de hoeken en lenzen, inclusief lang, kort en fisheye, allemaal met zijn Canon – het cameramerk waaraan hij zijn hele carrière trouw is geweest. Dat maakt zijn eerste uitstapjes naar fotografie echter niet minder indrukwekkend.
Alfredo Flores lacht met Sabrina Carpenter.
(Met dank aan Alfredo Flores)
Het traject van Flores als fotograaf van livemuziek is geïnspireerd op het tijdperk waarin hij opgroeide: een tijdperk van wegwerpcamera’s, 24-uurs fotolabs, VHS-camcorders, fotoboeken vol familievakantiefoto’s en de visionairs achter de hits die ons op de replay-knop op cd-spelers deden drukken.
Hij herinnert zich dat zijn pad op een middag in zijn geboorteland Belleview, NJ, op een zieke dag thuis van school voor hem in kaart werd gebracht in de vorm van de VH1-show ‘Pop-Up Video’, met muziekvideo’s begeleid door met trivia gevulde tekstballonnen.
“Het was de videoclip van Mariah Carey voor ‘Honey’ en er stond: ‘Deze video is geregisseerd door Paul Hunter. De locatie is Puerto Rico. Dit is een extraatje. Dit is een body double”, zei Flores, die eraan toevoegde: ‘En het klikte in mijn hoofd:’ Oh, dit is iets dat mensen creëren ‘… en dat is waar mijn interesse echt op een meer professionele manier zijn hoogtepunt bereikte.’
In 2008, toen het ultieme muziekvideoplatform niet langer VH1 was, maar YouTube, verhuisde Flores naar Los Angeles en ging op zoek naar de geesten die hem inspireerden: de regisseurs en producenten die zijn camcorder en wegwerptijd vormden, voordat hij ooit een Canon om zijn nek bond.
“Ik ging elke dag naar het kantoor van Geffen Records totdat ik een ja kreeg”, zei Flores.
Hij bracht zijn eerste stagedagen door met het tonen van zijn scherpzinnige oog door tijdschriftfoto’s samen te stellen voor storyboards voor muziekvideo’s. Het was dit oog dat Flores snel op de set zette en bonusbeelden maakte voor een Nickelodeon-productie uit 2009, ‘School Gyrls’. In de voor tv gemaakte film was een Canadese tiener te zien die profiteerde van de opkomst van YouTube.
De cameo van Justin Bieber zou uitgroeien tot een werkrelatie, waardoor Flores de kunstvorm kon nastreven die aanleiding was voor zijn verhuizing naar Los Angeles: het regisseren van muziekvideo’s.
Flores’ videoclip voor Bieber’s nummer ‘Love Me’ vat de vroege stadia van Bieber’s carrière samen. Flores onderbrak het zingen van Bieber voor de camera met beelden van fans, gesprekken achter de schermen met Usher en talloze invalshoeken van Biebers kenmerkende look: de beweging die het haar inspireerde, draait de wereld rond.
Jaren later, in 2020, toen de wereld stopte, deed Flores dat niet meer. Hij was opnieuw mede-regisseur van Bieber voor de videoclip ‘Stuck with U’, een montage van dierbaren die dansen en elkaar omhelzen in hun huizen. Het waren 4 minuten en 17 seconden van gevierde saamhorigheid te midden van door de overheid afgedwongen nabijheid. Het nummer is een duet tussen Bieber en Ariana Grande, een artiest die Flores omschrijft als een ‘once-in-a-lifetime talent’.
Flores werkte een groot deel van de jaren 2010 samen met Grande, waarbij alle invalshoeken in aanmerking werden genomen. Van haar omgekeerde albumhoes voor ‘Thank U, Next’ tot het co-regisseren van haar meer feestelijke kant voor de ‘Santa Tell Me’-video tot het integreren van nostalgie in een Grande-Victoria Monét-samenwerking, ‘Monopoly’. Flores was mederegisseur van de videoclip van het vriendschapslied en knikte naar een opvoeding uit de jaren 90 door gebruik te maken van een behoorlijke hoeveelheid camcorderbeelden.
“Joan (de moeder van Grande) heeft waarschijnlijk zoveel VHS-video’s van Ari die opgroeide. En Beth (de moeder van Carpenter) heeft zoveel VHS-opnamen van Sabrina, “zei hij.
De artistieke reizen van Carpenter, Grande en Flores zijn verweven met de veelgevraagde videoclipregisseur Dave Meyers. De Grammy-winnaar heeft de wereld onderscheidende beelden geschonken, zoals Kendrick Lamar die ‘The Last Supper’ opnieuw creëerde terwijl ze ‘HUMBLE’ rapte, Britney Spears die een acteerprijs in ontvangst nam terwijl ze ‘Lucky’ uitbracht, en Grande als een etherisch wezen dat ‘God Is a Woman’ zong.
Meyers regisseerde twee muziekvideo’s voor Carpenter’s album “Short n’ Sweet” met Flores als fotograaf achter de schermen. Beide video’s hielpen Carpenters katapult naar het culturele lexicon te vergemakkelijken met de zomerse shots in ‘Espresso’ en de verhaallijn ‘Death Becomes Her’ in ‘Taste’.
Alfredo Flores in de fotoput voor Sabrina Carpenter.
(Met dank aan Alfredo Flores)
“BTS voelt voor mij in de handen van Alfredo als een levend jaarboek van de ervaringen die we allemaal hadden. Ik zit zo diep in het creatieve proces dat ik me niet bewust ben van wat er gebeurt, en door zijn werk opnieuw te bekijken, kan ik genieten van de verhalen die overal om ons heen worden verteld. Het vastleggen van het daadwerkelijke proces, de passie die we allemaal delen om te creëren – dat zijn de verhalen die hij keer op keer vastlegt”, aldus Meyers.
Vaak gaat Flores nog verder met die openhartige momenten met een polaroidcamera: hij richt, fotografeert en hoopt er het beste van. De instantfoto is overgeleverd aan licht en geluk, die deel uitmaken van de magie, zei hij.
“Het is de kleur, de nerf, de imperfectie van dit alles”, zei hij.
Per definitie is popmuziek onlosmakelijk verbonden met de tijdsperiode, waarbij het onderwerp en de klank het moderne, vaak jongere publiek aanspreken. Dit kan duiden op een vluchtige kwaliteit, een trend die aan ons voorbijgaat, vergelijkbaar met de evolutie van fotografie en videografie.
De kunstenaars van nu suggereren echter iets anders. Carpenter coverde Abba’s hit ‘Mamma Mia’. Grande sampelde ‘N Sync in haar album “Thank U, Next”. Zowel MTV als VH1 hebben de videoclipregisseurs van vandaag nog steeds iets te leren. Popsongs hebben een blijvende kracht, net als de media die we ermee associëren. Wie zijn wij op creatief vlak, zo niet een samensmelting van alles wat we hebben gezien, de mensen die we kennen, de manieren waarop we ze oorspronkelijk hebben geconsumeerd?
“Als ik met een kunstenaar werk, hebben we een lang leven”, zei Flores.
Geen verrassend sentiment van de man die backstage een polaroidfoto maakt van een Gen Z-popster die disco prijst.
