Dit zoals verteld-essay is gebaseerd op een gesprek met ondernemer Dagobert Renouf, 36, die in Lille, Frankrijk woont, en nu werkt in de technische verkoop bij de opstarten Comp AI. Het volgende is voor beknoptheid en duidelijkheid aangepast.
Ik ben zeven jaar ondernemer geweest en heb bedrijven opgestart. Dat betekent dat er geen financiering komt. Ik had een aantal goede momenten en enkele worstelingen. In de zomer lanceerde ik een solo-startup, en dat ging niet zo goed. Ik had bijna geen geld meer.
Bijna twee jaar geleden ontmoette ik mijn huidige vrouw. Ze is Russisch en ik woon in Frankrijk. Wij wilden samenwonen. Vanwege visumproblemen wilden we de bruiloft versnellen. Ik kon me absoluut geen enkele bruiloft veroorloven vanwege de zakelijke situatie, maar tegelijkertijd wilde ik geen van beide dromen opgeven: het bouwen van mijn startup of de bruiloft.
Ik heb een community op sociale media die praat over mijn reis als ondernemer. Dus plaatste ik iets als: “Ik moet een manier vinden om mijn bruiloft te betalen. Geen idee hoe ik het ga doen.”
Ik zei dat het minimale huwelijk dat ik kan doen 4.000 euro is. Een vriend van mij, een beroemde ondernemer in onze gemeenschap, zei: “Ik ga je de 4.000 lenen, maar je hoeft me niet terug te betalen als je dat niet kunt. Ik wil je gewoon steunen.” Toen grapte iemand: ‘Als je echt hulp nodig hebt voor je bruiloft, zet dan gewoon mijn logo op je pak.’ Omdat het een ondernemersgemeenschap is, wil iedereen zichzelf promoten. Dat is wat wij doen.
Na al die jaren in het zakenleven denk ik: “Je moet uit je comfortzone komen. Als je het wilt redden, probeer dan gekke dingen.” Dus ik zei: “Laten we het doen.” Ik postte een bericht op X, en toen zeiden tientallen mensen: “Ja, ik wil mijn logo op je pak zetten.”
Hoe mijn verloofde zich voelde
Toen ik het mijn verloofde vertelde, haatte ze het. Het enige wat ze zag was de reactie op X: mensen maakten grapjes en maakten er grapjes over. Wat haar ertoe aanzette om bij te komen, en wat dit hele ding mooi maakte, was dat ik het echt in verband bracht met het feit dat het een manier was om mijn gemeenschap naar onze bruiloft te halen. Ze zei: “Oké, we kunnen het doen, maar alleen als het leuke bedrijven zijn waar je van houdt, meestal indiebedrijven – mensen die je kent.”
Ik moest mensen ervan overtuigen dat ze er dol op was. Het werd dus veel moeilijker dan ik dacht om het te verkopen. Gemiddeld verkocht ik vlekken op mijn pak voor 300 euro. Uiteindelijk heb ik voor ongeveer 10.000 euro verkocht.
Renouf was tijdens zijn bruiloft gestrest omdat hij ervoor wilde zorgen dat de logo’s voldoende werden gefactureerd in foto’s en video’s. Met dank aan Dagobert Renouf
Toen ik eenmaal met het pak begon, dacht ik: “Oké, nu wil ik dat het er goed uitziet. Ik wil er niet uitzien als een idioot.” Ik heb een vriend die stylist is; een zeer getalenteerde man, maar erg duur. Hij zei: “Het zal ongeveer 5.000 euro kosten, maar ik kan dit doen.”
Eind augustus hadden we de definitieve lijst met logo’s en de bruiloft was in oktober. In eerste instantie wilde hij alles op het pak printen, maar dat kost meer tijd omdat je prototypes nodig hebt. Dus uiteindelijk moesten we borduren. Het pak is van hoge kwaliteit en erg mooi. Als je het persoonlijk bekijkt, lijkt het geen grap. Onze familie en vrienden vonden het geweldig.
Het leuke is: van de 26 ondernemers die het steunden, ken ik ze bijna allemaal. Veel van hen vertelden me zoiets als: “Houd het geld gewoon, maar zet het niet op je pak. Ik wil je gewoon steunen.” Het was als een huwelijkscadeau tussen ondernemers.
Ik dacht: “Nee, ik wil het pak doen. We vinden het geweldig.”
Een nieuwe baan binnenhalen
Het is het meest fundamentele dat we als ondernemers de hele tijd horen: eerst denken ze dat je gek bent, en dan lijkt het vanzelfsprekend. Voor het eerst als ondernemer maakte ik deze ervaring mee.
Ik heb hier echt voor moeten vechten. Het duurde maanden voordat ik erover op sociale media postte. Elke keer zei de helft van de mensen: “Dit is zo erg. Dit is walgelijk.” Soms heb ik het gevoel dat ik de enige was die de schoonheid zag. Dat komt omdat ondernemerschap voor mij mijn leven is. Er is niets aan het pak dat ik niet leuk vind. Ik kan bijna het gezicht zien van elke oprichter die bij zijn bedrijf betrokken is.
Ik wilde het goede doen voor alle mensen die mij steunden. Zij hebben mij geholpen te komen waar ik nu ben. Omdat ik het gevoel had dat ik ze iets schuldig was, was ik tijdens de bruiloft behoorlijk gestrest – meer gestrest dan mijn vrouw – omdat ik altijd dacht: “Ik moet ervoor zorgen dat deze logo’s zichtbaar zijn.”
Ik maakte grapjes met een vriend die zichzelf in elkaar sloeg omdat hij zijn logo niet op het pak had gezet: ‘Maak je geen zorgen, je kunt wel wat op het babybedje leggen.’ Mijn vrouw was daar niet mee akkoord.
Een van de mensen die op mijn berichten over de rechtszaak reageerde, was de medeoprichter van Comp AI. We waren slechts kennissen, maar hij bleef op mijn berichten reageren en zei dat hij het logo van zijn bedrijf op mijn pak moest zetten.
Tegelijkertijd besefte ik dat ik verkoop kan doen, en hij zei: “Laten we een verkoopbaan voor je regelen.” Dat was volkomen onverwacht. Ik ben jarenlang ondernemer geweest en kon geen andere manier van leven zien. Zonder het pak had ik deze baan nooit gekregen.
Heeft u een verhaal te vertellen over uw carrière? Neem contact op met deze verslaggever via tparadis@businessinsider.com.
