“Ik had nooit verwacht dat ik in de parfumerie zou gaan werken. Een van de mooiste verrassingen in mijn leven is dat ik deze dingen heb leren kennen. Er zit een betoverende kant aan de parfumerie die een beetje verloren gaat in deze enorme commerciële campagnes. Beseffen mensen hoeveel tijd hierin is gestoken? Orris is een ingrediënt. We gebruiken de wortel. Maar die verblijft twee jaar onder de grond. Daarna wordt hij vijf jaar boven de grond opgewarmd, waardoor een bepaald molecuul, ijzer genaamd, zich kan ontwikkelen. We testen het en wanneer het zich in de grond bevindt, wordt het op het juiste niveau doen we een extractie om de lisboter te verkrijgen. Het is een van de duurste ingrediënten. Het ruikt wasachtig, houtachtig, bloemig…’ Als McCurtin nooit had gedacht dat ze parfumeur zou worden, wat zou ze dan gaan doen? “Moleculaire biologie. Ik werkte als scheikundige, maar ik miste de creativiteit. Ik las een interview met een parfumeur en dat was een gloeilampmoment. Ze vertelde over de natuur en de taal van de natuur. Dat sprak mij erg aan.”
Ik koester een theorie dat rokerige tonen in parfums apocalyptisch zijn en het einde van de natuur betekenen. McCurtin is het ermee eens dat rook een donkere toon is. maar qua trends willen parfumeurs, zegt ze, de consument stimuleren. Het parfumequivalent van de moleculaire keuken. Ze willen geuren maken die intrigeren. Ik zie deze intriges terug in haar parfum 14 julidat een buskruit- of vuurwerkakkoord heeft. Ik kan deze intriges ook zien in de geweldige geur van dit moment, Ganymedes van Barrois en Quentin Bisch, waarin recensenten naar woorden als buitenaards grijpen, omdat de geur zo buitenaards lijkt dat hij misschien uit een ander universum is gebloed. Maar één niveau waartoe Ganymedes behoort is de aarde: die is zuur, groen (chartreuse) en een beetje stinkend. Ik ken deze aard. Maar er is een dwingende vreemdheid. Ik vroeg Barrois of Ganymede erg 2020 was. “Ganymede is een heel oprechte en authentieke nieuwe geur. In 2020 was het onbekend en zeer vertrouwelijk, maar ik heb het gevoel dat het elke dag aansluit bij de toenemende vraag naar authentieke geuren. Klanten willen geen marketinggedreven geuren, dus op deze manier is het helemaal 2025.”
Verandert parfum? Er zijn nieuwe noten, nieuwe akkoorden. Er zijn nieuwe moleculen, die we in dit verhaal niet hebben besproken. Maar vanuit het perspectief van de parfumeur gaat er niets boven een hit. Er moet iets zo moois of merkwaardigs zijn dat we gedwongen zijn het te consumeren.
“Als je een geur wilt creëren, zoek je naar een signatuur”, zegt McCurtin. “Handtekening is de heilige graal van de parfumerie. Als je Dune ruikt (door Dior), dan is het Dune en niets anders. En signatuur staat dicht bij verslaving als je iets kunt creëren dat iemand wil ruiken en ruiken en ruiken. Ik denk dat eten dat ook heeft. Zoals paddenstoelen. En het is niet altijd gekoppeld aan plezier.”
Olivier Cresp Smoke is een geweldig parfum van dit moment. Het is een tabaksgeur. een genuanceerd hout met een prachtige mate van discretie en een verbrand (soms) aspect. Er is ook een hete blos van sensualiteit die dandy-achtig is. Zoals Dorian Gray. Nu is Cresp een veteraan en meesterparfumeur. Hij heeft honderden geuren gecreëerd. Veel klassiekers. Smoke is een van de weinige parfums die hij voor het nichehuis creëerde Akrodie hij samen met zijn dochter Anaïs runt. Ik heb Cresp een paar vragen gestuurd en een van de antwoorden was fantastisch, denk ik.
“Je moet onderscheid maken,” zei hij, “tussen het figuratieve en het abstracte in parfum. In een abstract parfum zie je de natuur niet. In een figuratief parfum beginnen we altijd met elementen die verbonden zijn met de natuur, zoals bloemen of andere natuurlijke grondstoffen, en dat is wat we deden voor Akro’s Breathe. Als we een figuratieve geur creëren, hebben we altijd een link met de natuur, met de elementen, want dat maakt het tastbaar en begrijpelijk.”
Als het parfum niet wil dat je de natuur ‘ziet’, dan zul je de natuur ook niet zien. Ik moet mezelf dus niet kwellen door te proberen ingrediënten te ontdekken. Wat is rook dan? Een donkere man zonder de giftige kenmerken waar ik bij oudere mannen niet van kan genieten. In dat opzicht zou ik het naast Ganymede willen indienen, dat op dezelfde manier mannelijk is geconfigureerd. Ik heb een recensie gelezen waarin sigaretten werden genoemd, maar dit is geen rook. “De rook van Akro ruikt naar tabak, niet naar sigaretten”, zegt Cresp. “Het is een houtachtige, kruidige tabaksnoot die mannen vaak aanspreekt, ook al is het voor iedereen. Het is een zeer complexe en krachtige geur.” En als waarschuwing: hoe meer je twijfelt
parfum, hoe minder je weet. Ik vroeg Barrois naar de wetenschap en hij verwees naar zijn geur Aldebaran, die we niet hebben besproken. Het is een opvallende tuberoos. Als ik meer tijd had, zou ik het vergelijken van Frédéric Malle Carnal Flower om te zien hoe een tuberoos uit 2025 het opneemt tegen een tuberoos uit 2005 (waarschijnlijk scherper). Hoe dan ook, ik vroeg Barrois naar de wetenschap. “Biotech brengt zeker nieuwe manieren om geuren uit de natuur te halen, maar het interessante is dat een olie, laten we zeggen een tuberoos absolute, in de natuur niet naar de bloem ruikt en dat de ingrediënten daarom soms ver verwijderd zijn van het natuurlijke gevoel. Dan heeft een parfum het geniale werk van een parfumeur nodig (Quentin Bisch) om met verschillende synthetische akkoorden de natuurlijkheid van een tuberoosveld te recreëren om Aldebaran te creëren.” Ik hoopte dat bepaalde parfums 2025 zouden transformeren. Of parfum zouden transformeren. Maar ik heb iets anders geleerd. Ik dacht dat Róisín Dubh, Ganymede en Smoke met de natuur speelden. En dat is een deel van hun verhaal. Maar ik besefte dat de aard waar ze aan werken… de mijne is. Deze parfums zijn medicijnen. Gemaakt om te ‘intrigeren’.
Fotografie door Rikki Ward. Afkomstig uit 10 Magazine nummer 75 – VERJAARDAG, EVOLVE, TRANSFORMATIE – ligt nu in de kiosk. Bestel uw exemplaar hier.
