Spoilers voor “More” aflevering 4 volgen.
Vier afleveringen van ‘Pluribus’, en we zijn er nog niet te veel over hoofdrolspeler Carol Sturka (Rhea Seehorn) achtergrondverhaal nog niet. Wat we wel weten is dat Carol een auteur is, schrijver van de ‘Wycaro’-boeken over kapitein Lucasia en haar minnaar, de sexy piraat Raban. De boeken zijn bij velen geliefd, maar niet bij Carol zelf. Ze is ook een lesbische lesbienne wiens vriendin Helen (Miriam Shor) haar manager was. De laatste aflevering, “Please, Carol”, heeft nog een detail onthuld dat zou kunnen verklaren waarom Carol buiten Helen geen verband leek te houden met haar familie.
Tijdens een gesprek met haar bijenkorf “chaperonne” Zosia (Karolina Wydra), eist Carol dat Zosia haar uitlegt wat “Freedom Falls” betekent. Zosia vertelt ons wat Carol al weet: Toen Carol 16 jaar oud was en besefte dat ze vreemd was, stuurde haar moeder haar naar Camp Freedom Falls, een conversietherapiekamp in Tennessee. De ‘bekering’ duurde niet, maar Carols relatie met haar moeder overleefde schijnbaar niet.
In de volgende scène eist Carol (om te verdoezelen dat ze een waarheidsserum-verdovingsmiddel steelt om op Zosia te gebruiken) dat de bijenkorf haar wat heroïne geeft. Ze heeft de drug al eerder gebruikt en legde op luchtige wijze uit dat ‘het tweede jaar zwaar was.’ Als ze het tweede jaar van de middelbare school bedoelt, toen ze ongeveer 16 zou zijn geweest, verbind je de punten.
“Pluribus” heeft gesuggereerd dat een van de redenen waarom Carol in de kast bleef, haar carrière was. Ze schreef smut gericht op heterovrouwen, dus het is beter om haar fans te laten denken dat zij een van hen was. Ze stelde zich Raban eerst voor als een vrouw, maar besloot dat heteronormativiteit een grotere lezersmarkt opende. Dat is een deel van de reden dat ze heeft een hekel aan haar boeken; niet alleen omdat het ‘dwaze onzin’ is, maar omdat ze, in haar woorden en in haar leven, doet alsof ze iemand anders is.
In Pluribus bracht Carol een deel van haar jeugd door in conversietherapie
Carol’s ervaring met conversietherapie hercontextualiseert haar karakter en het conflict in de serie, omdat de aflevering een directe lijn trekt van haar verleden naar wat ze in het heden ervaart. Toen en nu wordt Carol omringd door mensen die haar proberen te veranderen voor ‘haar eigen bestwil’. Natuurlijk heeft ze nog steeds littekens van conversietherapie, een volkomen in diskrediet gebrachte praktijk die depressies en trauma’s kan veroorzaken als ze wordt toegebracht. (Tot op het punt dat het in 23 Amerikaanse staten verboden is voor minderjarigen.)
Zosia probeert Carol opnieuw gerust te stellen dat de toetreding het beste zal zijn: “Binnenkort zul je alles begrijpen en zul je je zoveel beter voelen.” Zoals Carol opmerkt, zouden deze woorden uit de mond van een Freedom Falls-adviseur kunnen komen. Die adviseurs waren “enkele van de slechtste mensen die ik ooit heb gekend, en ze glimlachten de hele tijd, net als jij (leden van de bijenkorf).” Dat voegt nog een extra laag toe aan waarom ze zo wantrouwend staat tegenover de ‘Joined’. Het is niet ondanks hun aanhoudende positiviteit, maar dankzij hen.
In navolging van ‘Invasion of the Body Snatchers’, ‘Pluribus’ is een gelijkenis over individualiteit. Door als tiener gedwongen te worden tot conversietherapie heeft Carol al meegemaakt dat een groep een uniek deel van haar identiteit probeerde weg te nemen, zodat ze zogenaamd net als iedereen kon zijn. Tegenwoordig wordt queerheid meer geaccepteerd dan tijdens Carols adolescentie (als we uitgaan van de leeftijd van Seehorn, eind jaren tachtig), maar LGBTQ+-mensen vormen nog steeds een minderheid en staan los van een groter geheel. Net als Carol’s beroep als schrijfster, of als creatief persoon die investeert in de vrijheid van meningsuiting, ondersteunt haar seksualiteit het centrale thema van ‘Pluribus’: dat uniciteit de moeite waard is om te behouden.
“Pluribus” wordt vrijdag gestreamd op Apple TV met nieuwe afleveringen.
