1. Beschrijf je geluid in drie woorden?
Nancy Andersen: De, Rit, Thuis.
2. Waarom denk je dat dit, vier jaar later, het juiste moment was? Langzamer dan geluid?
DAT: Nou, ik denk dat het meer dan drie jaar is! Persoonlijk had ik wat tijd nodig om te hergroeperen en na te denken over het op een nieuwe manier benaderen van muziek. Mijn hoofd leegmaken, volwassen worden, nadenken over hoe het maken en uitbrengen van muziek er nu uitzag.
Na een kleine pauze begon ik alleen te schrijven, wat een heel vreemde ervaring was en een deel van mijn routine werd. Daarna begonnen Jamie en ik naar enkele van de demo’s te kijken die ik had gemaakt en daar vervolgens samen aan te werken en te schrijven zoals we altijd hebben gedaan. In ons eigen tempo dat soms langzaam is en soms stromen de nummers gewoon.
Ik weet niet zeker of je ooit het “juiste moment” kunt kiezen, maar we waren blij met hoe alles klonk, dus het was het juiste moment om het te doen!
3. Wat wel Langzamer dan geluid voor jou betekenen?
DAT: Het betekent dat je in je eigen tempo beweegt, het is een beetje de kern van babeheaven, en niet haasten om organisch te zijn. Dingen de tijd geven om te worden wat ze moeten zijn. Niets forceren… De snelheid van het geluid is veel te snel voor mij, ik ben liever langzamer.
4. Of je één nummer zou kunnen opslaan STS uit een brandend gebouw, wat zou dat zijn en waarom?
DAT: Het hangt van de dag af! Ik hou op verschillende manieren van alle nummers, vandaag zou dat zo zijn Luide gedachten – Ik houd van Samba’s vers erop. Ik denk dat het nummer naar een heel nieuw niveau is getild en elke keer als ik het luister, word ik er blij van!
Jamie Travis: Geliefd voor mij, ik vind het gewoon heel mooi en ik denk dat het nummer heel mooi en moeiteloos in elkaar past
5. Hoe denk je dat je muziekstijl is geëvolueerd sinds jullie voor het eerst samen muziek gingen maken?
DAT: Ik denk dat ons muziekgeluid op veel verschillende manieren is geëvolueerd. Het laatste album was meer een volledige bandervaring, we probeerden allemaal samen in de kamer op te nemen. Ik zou zeggen dat dit project intiemer is en teruggaat naar de roots van de slaapkamer, meer zoals onze eerste singles, uitgekleed en gefocust op teksten en goed schrijven van liedjes.
JT: Ja, zoals Nancy zei, ik denk dat het leuk en natuurlijk is als we als mensen evolueren om het geluid te evolueren of wat je op de een of andere manier met elke plaat wilt doen. En met deze plaat gingen we definitief terug naar een minimale hoeveelheid apparatuur en de tools die we tot onze beschikking hadden.
6. Je hebt met ongelooflijke visuele creatieven gewerkt; Frank Lebon, Joyce Ng, Margot Boogman. Hoe belangrijk zijn visuals voor de wereld van Babeheaven?
DAT: Super belangrijk, het is de volgende laag in de muziek. Muziekvideo’s en illustraties vergen net zoveel werk om goed te krijgen en weer te geven wat we hebben gemaakt, dus we zijn altijd op zoek naar mensen om mee samen te werken en de volgende foto voor onze muziek te blijven schilderen.
7. Ondergronds dorp, Jazzcafé, Bush-zaalwat is de volgende op je bucketlist?
DAT: Waar ons ook naartoe zal leiden…. Glastonbury we wachten tot je belt.
8. Wie is een droommedewerker, dood of levend?
DAT: Ik houd van George MichaëlIk zou graag een lied met hem willen schrijven. Hij is de meest geweldige liedjesschrijver en ik voel me elke keer gezegend als ik naar zijn liedjes luister.
JT: Voor mij Brian Wilsondie dit jaar helaas is overleden. Ik denk gewoon dat hij een waar muzikaal genie was en zulke mooie, verdrietige en ook vrolijke liedjes schreef dat het heel inspirerend zou zijn om met zo iemand samen te werken en er veel te leren zou zijn.
9. Als deze EP een film zou zijn, wat voor film zou dat dan zijn?
DAT: Het zou iets gezelligs, maar mysterieus zijn, zoals een yuppie-nachtmerrie denkt Fatale aantrekkingskracht. Een film die in het begin aanvoelt als een romcom en dan donker wordt. Ik zou zeggen dat mijn teksten heel diep kunnen zijn, maar op een leuke manier gezongen… als je beter luistert, valt er altijd meer te ontdekken.
10. Hoe blijven jullie elkaar na zoveel jaren naast elkaar inspireren?
DAT: Muziek schrijven is als het spreken van een andere taal. Ik denk dat we elkaars taal gewoon heel goed begrijpen. We nemen pauzes en komen er ook op terug, wat betekent dat we allebei tijd hebben om meer te leren en het aan elkaar terug te geven.
Fotografie door Stuart Nimmo.
