Dit zoals verteld-essay is gebaseerd op een gesprek met Aniqah Bhatnagar, 29, een alleenstaande die in Hong Kong woont. Haar woorden zijn bewerkt voor lengte en duidelijkheid.
Ik was 28 en had genoeg van de datingscene. Vegen was een ritueel geworden van ghosting, koetjes en kalfjes en planningsconflicten.
Ik werk in bedrijfsontwikkeling voor een Amerikaans advocatenkantoor in Hong Kong en was op jacht naar een promotie, dus ik kon mezelf gemakkelijk vertellen dat romantiek kon wachten. Toen, op een avond, inspireerde een informele scroll op Instagram me om iets anders te proberen.
Ik had het gevolgd Nabila Ismail – de reisbeïnvloeder achter Dose of Travel Club (DOTC), met meer dan 193.000 volgers – toen ze postte over een nieuwe Bali-reis genaamd Desi Love Island.
Er klikte iets. Misschien was het de hopeloze romanticus in mij, of misschien gewoon het deel dat verlangde naar zon, chaos en avontuur. Ik was niet de enige; het bericht werd meer dan 90.000 keer bekeken en 1.300 likes. Voordat ik het wist, vulde ik een aanvraag in waarin werd gevraagd naar mijn persoonlijkheidstype, liefdestaal en relatiedoelen.
Mijn vrienden stuurden memes waarin ze mij ‘de hoofdpersoon’ noemden. Mijn ouders steunden mij, maar waren voorzichtig. Ik vertelde het mijn vader voordat hij een paar maanden later overleed – en hoewel ik graag denk dat hij over mij waakt, hoopte ik voor die specifieke week eigenlijk dat hij niet te nauw met hem was.
Bhatnagar (op Bali) is niet van plan een Zuid-Aziatische partner te hebben, maar wil iemand die de cultuur omarmt. Geleverd door Aniqah Bhatnagar
Ik heb in februari gesolliciteerd en wekenlang niets gehoord
DOTC organiseert meer dan 20 groepsreizen per jaar, maar de retraite op Desi Island was de eerste die werd georganiseerd Zuid-Aziatische singles. Het aanbod van het bedrijf gaat niet alleen over daten. Vervolgens staat er een avontuur voor alleen vrouwen in Marokko en een culturele diepe duik in Japan.
Wanneer de acceptatie-e-mail voor de Bali-reis in mijn inbox belandde, was ik opgewonden. De achtdaagse retraite kostte ongeveer 22.000 Hong Kong-dollars, of $2800, en dekte een gedeelde villa, activiteiten en de meeste maaltijden.
Hoewel DOTC-reizen bedoeld zijn voor Zuid-Aziaten, ging ik er niet met rigide verwachtingen naartoe. Ik ben niet van plan een Zuid-Aziatische partner te hebben, maar ik wil wel iemand die de cultuur omarmt.
De landing op Bali voelde surrealistisch
Zeventig Zuid-Aziatische singles van over de hele wereld – Londen, Singapore, New York, Melbourne – verzamelden zich in tropische villa’s met zwembaden en bijpassende welkomstpakketten. De eerste avond zette de toon: een cocktailparty bij zonsondergang, samengestelde afspeellijsten en een briefing voor de gastheer die duidelijk maakte dat dit geen typische groepsreis was.
Mijn villagenoten, Nikita en Ish, werden al snel mijn vertrouwelingen, terwijl Amrita, die ik tijdens de vlucht had ontmoet, een goede vriendin werd. Romantisch gezien waren er vonken met een paar mensen, maar de vriendschappen ontstonden sneller. Eén man – een ingenieur uit Australië – bleek een betere vriend te zijn, en we hebben nog steeds contact.
Bhatnagar met nieuwe vrienden in Ubud, Bali. Geleverd door Aniqah Bhatnagar
Elke dag had zijn eigen hoogtepunt: raften, drijvend ontbijten, een blitse clubavond, een boottocht naar Nusa Lembongan en quadrijden door de rijstterrassen van Ubud. Na de chaos werden de villa’s heiligdommen – we zaten bij elkaar voor instantnoedels en wisselden roddels uit over wie ‘gekoppeld’ was.
Die noedelavonden waren mijn favoriete onderdeel.
Het waren niet allemaal zonsondergangen en smoothies. Met zeventig singles liepen de emoties hoog op; een verkeerd gelezen tekst of geruchten over een connectie kunnen de energie van de groep veranderen. Er waren flirterige momenten, ongemakkelijke momenten en een paar liefdesverdriet. Het voelde als een versnelde versie van moderne datering.
Bhatnagar ontmoette in het weekend na de reis een nieuwe vriend in Hong Kong. Geleverd door Aniqah Bhatnagar
Ik heb geen liefde gevonden op Bali
Een groot deel van de reden was dat velen van ons in verschillende landen woonden. Ik was me er al van bewust dat langeafstandsrelaties – vooral in de beginfase – moeilijk kunnen zijn. Ik merkte dat de afstand het moeilijk maakte om verder te gaan.
Maar de week heeft mij meer gebracht ruimdenkend over daten en minder gefixeerd op resultaten. Ik besefte dat verbinding niet altijd romantisch hoeft te zijn.
Een paar van ons hebben contact gehouden – een van de meisjes, Anjali, kwam zelfs bij mij thuis op bezoek – en die vriendschappen overleefden de flirts. Dat voelt voor mij als een overwinning.
Ik ben er trots op dat ik ja heb gezegd tegen iets dat volledig buiten mijn comfortzone ligt. Ik heb ‘die ene’ misschien niet ontmoet, maar ik heb een waanzinnig leuke week gehad op een prachtige plek en heb een aantal oprecht vriendelijke, fascinerende mensen ontmoet die ik hoop nog jaren in mijn leven te houden.
Zou ik het opnieuw doen? Waarschijnlijk niet. Maar ik zou het iedereen die nieuwsgierig is aanraden. Ik zou geen nee zeggen tegen een reünie.
Heeft u een verhaal over het zoeken naar liefde dat u wilt delen? Neem contact op met de redacteur: akarplus@businessinsider.com.
