Het traject van onze nationale economie is een centrale zorg van elke Amerikaan. Onze kosten voor levensonderhoud stijgen terwijl zogenaamde hegemonen strijden om de neokoloniale controle door middel van tariefbeleid. En hoewel de creativiteit van sociale media onze aandacht vasthoudt, herinnert een deel van ons zich oudere manieren van verhalen vertellen, en vragen we ons af: waar horen we thuis? De meesten van ons, zelfs nieuwkomers in dit land – vooral nieuwkomers – hebben van jongs af aan geleerd dat iedereen die hard werkt uiteindelijk zal gedijen. Maar we zien en weten herhaaldelijk dat dit slechts een verhaal is dat ons wordt verteld, en niet de realiteit.
De gemeenschap waarin je geboren bent heeft een enorme impact op uw uiteindelijke levensresultaten. Als je in een arme gemeenschap geboren wordt, zul je waarschijnlijk arm blijven. Als je in een rijk gezin geboren wordt, is de kans groot dat je rijk blijft. Auteur Isabel Wilkerson en sociaal-economisch onderzoeker Raj Chetty beschrijven beide deze raspende realiteit. We willen in de American Dream geloven, maar onze ogen zien, onze oren horen en onze cortisolspiegels weerspiegelen de stress die we voelen terwijl we ernaar streven de realiteit te verzoenen met de tegenstrijdige verhalen over Amerika als een plek waar iedereen kan gedijen door hard te werken.
In plaats daarvan is het tijd voor een nieuw verhaal.
DE KRACHT VAN HET NARRATIEF BIJ HET VORMEN VAN DE ECONOMISCHE REALITEIT
Het verhaal vormt, meer dan feiten alleen, de perceptie over wie kansen en middelen verdient. De media, de popcultuur en het beleidsdiscours versterken of dagen onze status quo uit door de verhalen van de succesvolle ondernemer naar een hoger niveau te tillen en tegelijkertijd de verhalen over de nog bestaande barrières te negeren.
Na de moord op George Floyd richtten de lokale televisie en de cultuur hun aandacht op onderwerpen van structureel racisme. Wat volgde? Meer zakelijke aandacht voor doelgroepen, belanghebbenden en klanten die zich zorgen maken over het ongedaan maken van generaties van discriminatie. Niemand met enige kennis van de geschiedenis had verwacht dat deze aandacht en focus permanent zouden zijn. Alsof we in de zon keken, wisten we dat Amerika snel zijn ogen zou afwenden. Toch hoopten we nog steeds dat dit zonnemoment een grotere publieke weerklank zou krijgen.
Ondanks het zeer publieke verzet tegen alles wat met ‘gelijkheid’ te maken heeft, blijft de steun voor diversiteit, gelijkheid en inclusie bestaan onder veel Amerikanen die de rijkdom en het voordeel van een gedesegregeerd leven hebben ervaren. We hebben nu moeite om de veiligste woorden en zinsneden te vinden om ons innerlijke gevoel van het delen van de menselijkheid met anderen te beschrijven – zelfs degenen buiten recentelijk opgetrokken muren. Deze ongelabelde waarde is de kiem van een nieuw nationaal verhaal.
HET RECHT OM TE GEBIEDEN
Bij Living Cities geloven we dat het gesprek rond kansen moet verschuiven van schaarste en overleving naar overvloed en bloei. Wanneer we verhalen herformuleren om het recht van ieder mens om echt te gedijen centraal te stellen, vooral die van gemarginaliseerde gemeenschappen, ontsluiten we krachtige nieuwe mogelijkheden voor individuen, gezinnen en hele steden. Deze positieve focus gaat verder dan alleen overleven in systemen die niet voor iedereen zijn ontworpen, naar het actief bouwen van systemen die iedereen in staat stellen te groeien, te innoveren en leiding te geven.
Door de nadruk te leggen op verhalen over bloeien, koesteren we hoop, keuzevrijheid en waardigheid. Wij zien gekleurde ondernemers niet als riskante weddenschappen, maar als vitale motoren van economische groei, geworteld in veerkracht en innovatie. Wij beschouwen buurten die historisch gezien geen kapitaal hadden, niet als schulden, maar als locaties boordevol onontgonnen potentieel. Deze nieuwe storytelling bevestigt dat systemische barrières kunnen en moeten worden ontmanteld, en dat toegang tot hulpbronnen gedeelde welvaart, sterkere gemeenschappen en duurzame ontwikkeling stimuleert.
De ervaring van Living Cities met sectoroverschrijdende coalities in steden heeft aangetoond dat het gebruik van positieve verhalen over overvloed gemeenschapsleiders kan helpen om alle individuen als investeringswaardig te beschouwen. Dit helpt het vertrouwen van de gemeenschap te versterken, authentieke partnerschappen te katalyseren en economische kansen te versnellen. Bloeien is meer dan een ambitieus doel: het is een bewezen strategie voor het revitaliseren van steden en een fundamentele motivatie voor het transformeren van levens.
Herformuleer het gesprek
Living Cities ondersteunde stadscoalities om narratieve verandering te gebruiken voor directe resultaten. In Albuquerque en Memphis stelde het positieve gebruik van narratieven bijvoorbeeld leningverzekeraars in staat hun inschatting van de risico’s met betrekking tot zwarte en latino-ondernemers opnieuw te onderzoeken.
Om het nationale gesprek opnieuw vorm te geven, kunnen organisaties en bedrijven deze best practices in verhaal- en communicatiestrategieën gebruiken:
- Creëer samen met de getroffenen verhalen: Door de gemeenschap geleide storytelling creëert authenticiteit en een grotere impact.
- Combineer harde data met geleefde ervaring: Het combineren van menselijke verhalen met lokale economische gegevens overtuigt zowel harten als geesten.
- Investeer in mediageletterdheid: Door het publiek te leren stereotypen te identificeren en in twijfel te trekken, kan vooroordelen worden verminderd.
- Bestrijd negatieve verhalen met overvloed, keuzevrijheid en eigen vermogen: Benadruk systemische successen – zoals nieuwe bedrijven in zwarte handen of een toename van betaalbaar huizenbezit – in plaats van op begrotingstekorten gebaseerde verhalen.
INSPIREER EEN CULTUUR VAN OVERVLOED EN GELIJKHEID
Door risico opnieuw te formuleren als een functie van structurele barrières, en niet van persoonlijk falen, zullen we de basis krijgen die we nodig hebben voor grotere economische kansen. Storytelling kan het overheidsbeleid, de lokale bedrijfsinvesteringen en de economische resultaten veranderen. Alles is mogelijk als we onze verouderde stereotypen elimineren en een nieuwe basis creëren.
Leiders, beleidsmakers, bedrijven en media moeten investeren in narratief werk als een kernstrategie voor gelijkheid, waarbij het gesprek opnieuw wordt vormgegeven om echte overvloed en keuzevrijheid in de Amerikaanse gemeenschappen te bevorderen.
Joe Scantlebury is president en CEO van Living Cities.
